Schurft jeukt heel erg. De veroorzaker van schurft is een mijt, de Sarcoptes scabiei. Deze schurftmijt leeft in het bovenste deel van de huid en graaft daar kleine gangetjes om haar eitjes in te leggen. Dit veroorzaakt de jeuk.
Hoe ontstaat het?
Meestal krijg je schurft van iemand die zelf schurft heeft. Door huidcontact, door te slapen in een bed met besmet beddengoed of door het dragen van kleding van iemand met schurft. Mensen uit hetzelfde gezin zijn vaak allemaal besmet. Klachten zoals jeuk en huidafwijkingen, volgen meestal 2 tot 6 weken na de besmetting.
Klachten
De schurftmijt is een heel klein insect dat met het blote oog bijna niet te zien is. De schurftmijt komt het meest voor in de lichaamsplooien bijvoorbeeld tussen de vingers en tenen en rond de geslachtsdelen. De schurft is daar het meest zichtbaar. Vaak zijn er kleine rode pukkeltjes zichtbaar. Schurft komt bijna nooit voor in het gezicht of op de behaarde hoofdhuid.
Behandeling
Er zijn twee manieren om schurft te behandelen:
- Insmeren van het hele lichaam met permetrinecrème (Loxazol) en dit na één week herhalen.
- Ivermectine tabletten (Stromectol) innemen via de mond. In overleg met u bepaalt de dermatoloog welke behandeling het meest geschikt is.
Helaas verdwijnt de jeuk meestal niet meteen na de behandeling. U kunt nog weken last blijven hebben van de jeuk.
Schurft is erg besmettelijk. Het is daarom absoluut noodzakelijk dat alle gezinsleden een behandeling krijgen. Ook wanneer ze zelf geen jeuk of huiduitslag hebben.
